Ec’hwel koskor ar skingomz.
Ur chañs.
Sonerezh buhezek,
flour,
nerzhek,
dibab un den,
evit e blijadur,
n’eo ket evit derc’hel war an arvalion-selaouerion,
ur prof nemetken.
Ur banne te,
ur jelkennad mel,
paper sec’hañ e vatriochki,
chifet,
bet ennañ profoù va mamm,
profoù a-viskoazh adal ma oan bihan,
ur pakad kafe, ur pod mel.
Nagenniñ ne dalv mann,
ar pakad zo graet.
Kafe, mel, kelaouennoù, paper,
chomet a stlabez war an daol.
Ar sonerezh a leugn ar gegin.
An holl zo aet gant o hent,
koumoul ha glav ermaez.
Heoliek e vo an devezh.

Gant ar straed ez an
en-dro din dilhadoù kozh,
teuc’h, uzet, mat d’ ober pilhoù,
tro all ebet din nemet o uzañ
ha debriñ bemdez ar boued divalav
a zibab evidon dalc’herion ar beveziñ,
greantourion an dreistbevañ,
dindan selloù truezek an dud
pilpous un tamm anezho,
an den cheuc’h a lâr d’ e vignonez
hennezh a vije bet Mozart m’ en dije bet kelenn
pe un dremmour eus ar fromusañ,
pe ur penn embregerezh ambilh,
politikour skedus, kazetenner ampart,
en degouezh-se koulskoude
e vijen bet pinvidik hag azeulet dreist,
n’eo ket ar pezh a hetan,
an hent a heuilhit n’ eus ket nemeti,
an hent a stumm harozed ho pemdez,
palioù huñvreoù gwak ho puhez,
ne c’hoantaen nemet bezañ den,
bezañ den en ho touez,
ha sevel ganeoc’h ur c’haer a ved,
din ha deoc’h eo mat ar pezh a ran,
diziouerus on el lec’h m’ emaon,
ne ‘m eus ket c’hoant tec’hout,
ne glaskan ket ur repu,
ne glaskan ket goudor ho lezennoù amjestr,
ne fell ket din treuzkas ho ped brein
a zrouklazh diastal, a vac’hagn bemdez,
a zasparzh brokus reuzioù d’ an dud eeun,
a skrap digant an denion o rezid,
sklaved, sujidi, lakizion,
d’ ober diouzh ho c’hoantoù
hon distrujit dichal,
gwell din ho tispriz
eget ar gwenneg toull a daolit din divezh,
eget perzhiañ da seveniñ ur c’harc’har
ma vac’hit an denelezh hep arvar,
ganet eo ho kouenn deiz kentañ an denelezh,
loen eo bet ar c’hrouadur a-raok bezañ den,
ijinet an tredan da sujañ ar bed
e-lec’h dasparzhañ ar gouloù douget ennomp,
ledañ anaoz kent strinkañ brokusted a ‘n arz,
na sellit ket ouzhin en ur vont gant ar straed,
ho hent a gendalc’hot da zeiz an dismantroù
dirak ar goullo ho po kenderc’het
e toullo un islonk aze dindan ho treid
e tarzho an dremmwel d’ ho taoulagad,
ar chañs diwezhañ a vo ganeoc’h
da zismantrañ ho kreñvlec’hioù,
ha war an dismantroù
e krogimp gwitibunan
da sevel ur bed kaer.

munut
flour
div berlezenn du
ront
ur skej mistr
pintet
orañjezenn mouget
koumoulenn louet
spis
bemdez
dre borzh an ti
e sell ouzhimp
a dost
war glask boued
tommder
digenvez
drant
prim
mut
elevez
kened

Dour chag ar geunioù,
bodoù broen raz,
frond kreñv,
regalis ha pebr,
du eo an dour,
roufennoù ar gwagennigoù,
tireoul ha dour.
Revr kelan koeñvet ur c’hi e-kreiz ur poull ledan,
savadurioù uhel ar burerezh a valir a-us d’ an dismantr,
eus a-bell int gwelet,
betek ar vouc’h,
betek an hent vras.
Ar c’hamp zo tachenn hon c’hoari,
kamp alaman aet d’al lu frañsez,
an holl bodet amañ zo micherourion Stad.
Lestr ramzel ar burerezh,
a-ispilh en noz miliadoù a gleuzeurioù,
sklerijenn hon nozvezhioù
uhel warnañ ar flammenn,
Antar a veilh warnomp.
Mar tarzh e vimp lazhet holl,
lojet e tiez o zoen betoñs perzhded alaman
en o mesk blokozioù bras
ma riboulomp gant ur gouloù-godell
war roudoù ur c’helan bennaket
a vefe bet disoñjet,
pe gwell, da gavout armoù,
redadegoù kezeg houarn
betek ar porzh,
betek al Loer.
Eürusat paourentez,
paour a lavare mamm
hogen bepred kempenn
ha reizh.
D’ar skol ez eomp a-dreuz d’ ar parkeier,
kuitaat an hent etre an tiez koad ha tachenn ar souderion
o flammennoùigoù dallus adskedet gant o maskloù bloc’hek ha du,
tremen etre ar parkeier ha kamp ar jipsianed,
avi ganimp eus o buhez
tec’hout diouzh an tonkad
kent tizhout ar vourc’h.

Micherour e vi da heul da dad !

– Stanket eo ar straed a gas d’ an tuva.
– Sell, ul lec’h a chom dirak, war-du penn ar straed.

Tuet o deus ar c’harr war al lec’h dieub. An treizher a yeas er-maez d’ ober ur c’hefridi na gemerfe dezhañ nemet un dek munutenn bennak keit ma chome er c’harr ar blenier da na dalañ ar mizoù tuañ.
– Hop ! Hop  ! Hop ! Deport ! A lavaras ar blenier.
Penn un diskeladeg a zifourke war al leurenn vras e penn ar straed.
– Petra eo se ?
War ar flammenn douget dirak an dibunadeg e lenne a-enep ar moustrerezh, e galleg. Skrivet e oa ivez e lizherennoù gresian hag arab.
Diouzh o a-dreñv e teuas ur marc’htaner a ‘r polis. Chom a reas a-sav e-kreiz ar straed en o c’hichen.
Ugent metrad dirazo an diskelerion a dreuze da vat al leurenn da vont gant ar bali.
Trum e sailhas un den yaouank eus an diskeladeg ur boned sanket war e benn ha kuzhet e zremm gant ur c’hefie. Heuliet e voe prim ha prim gant unan all, neuze un trede, ur pevare, gwisket holl eveltañ. Kerzhout a raent davit ar marc’htaner.
Sur a-walc’h ne oa ket da ganañ lalla dezhañ.
Ar marc’htaner a reas un hanter tro gant e venveg, sioul, evel er skol-vleniañ, ha kuit war e bouezig.
Ar baotred a zistroas neuze davit an dibunadeg. Diskouez a raent bezañ dipitet un tamm.

– Gwelet ‘c’h eus al lakepoded-se. Pevar enep unan ? Petra a felle dezho ober. Gwir laeron avaloù anezho. Louzoù a-enep seurt kleñved hon eus er c’harr.
Harpet e oa an den ouzh an nor digor, el lec’h ma oa chomet en e sav da arvestiñ ouzh an darvoud. Stouiñ a reas a-us d’an azezenn, dastum tennoù a oa war al leur, kemer ar fuzuilh chase a oa ganto, ha lakaat e-barzh daou denn.
– Petra a rez ?
– Pevar enep unan ? Emaon o vont da gelenn dezho ar vuhez.
Ha dao, bizañ kempenn, tennañ, div wech. Div wech d’ ar pal.
Pignat a reas er c’harr.
– Hopala ! Skarzhomp ! Goustadik paotr ! Beajourion omp. Hanter dro hag ar straedig a-zehou.
Un dek metrad er straed o deus graet.
– Chom a-sav.
Mont a reas da zastum ar prouennoù er c’houfr.
– Eomp gant ar c’hae e penn ar straed-mañ ha d’ ar gêr.

War ar c’haeoù e oa stank an hentred en abeg d’ ar straedoù aloubet gant an diskeladeg .
– Gwelet ‘ch eus penaos o deus lammet evel diaouled. Dao, da bep hini ur revriad. Dispar ! Heuliet ‘m eus alioù Fañch evit ar pellder. Graet eo bet mat e dennoù gantañ. Droug a-walc’h o devo met ne vo gloazet nemet o enor.
Dirollet int da c’hoarzhin.
– An degouezh evit arnodiñ labour Fañch e oa.

Droug spontus a oa bet gant an diskelerion tizhet o revr. Ne gomprenent ket pezh a c’hoarveze ganto. Redet o deus. Treuzet o deus an diskeladeg en ur vountañ an dud yaouank a huche Ket, ket, ket a voustrerezh.
O daou gomper o deus o heuliet hep kompren perak e oa tremenet an daou all e-biou dezho en ur redek.
Chomet int a-sav war ar riblenn straed harpet ouzh mogerig al liorzh. An daou baotr tizhet o deus tennet o bragoù da welout an droug a oa bet graet d’ o revrioù a loske dezho.
– Petra a welit ? Petra a welit ?
– Ho revr !
– Ha graet eo bet un toull ?
– Un toull ez eus gwir. Aze emañ a bell ‘zo a gav din.
Mirout a rae an arvesterion a c’hoarzhin. Tud all a groge da dostaat ouzh an daou zen o revrioù dispaket d’ ar pevar avel.
– N’eo ket poent farsal. Ha don eo ar gouli ?
– Tennet eo bet warnomp a gav din.
– Kignet eo ho ler war-c’horre. Ne ziwad ket avat.
– C’hwi zo kouezhet war ho revrioù ?
Daou zen koshoc’h zo tostaet.
– Petra a c’hoarvez ?
– Tennet eo bet warnomp.
– C.R.S.ed o deus klasket hon lazhañ.
– Tennet o deus war an diskeladeg ?
– Nann, ni a oa o vont er straed all.
– D’ ober petra ?
– Ur marc’htaner a ‘r polis a oa aze e-unan.
– Gast, diskouezit din ho revr.
– Arabat kaout aon, emaon o vont da douch ouzh ho revr.
Un den kozh a dremenas e viz war revr unan eus ar gloazidi da zastumm un doare c’hwezh a oa.
– Sell ta ! Holen glas.
– C’hwi zo bet tapet giz gwechall neuze. Tennoù holen glas.
– Souezhus eo ?
– Sell Charlez. Da grediñ e oa ur c’houer bennak dre aze da ziwall e avaloù.
– Ya, tonton Yann en doa bepred tennoù holen glas en e gichen pa oa azv ar frouezh.
– Bugale, tapet hoc’h bet gant tasmant tonton Yann. Un enor evidoc’h !
– Droug a ra, ya. Ret dimp mont d’ ar c’hlañvdi.
– Poreadur a vo ma ne reomp netra.
– N’ hoc’h nemet kignet ho ler, graet e vo goap ouzhoc’h.
– Bezit dichal ! Pezh a zo mat da virout kig ar moc’h a vo mat da virout kig ho revr.

Toutek e oa an daou baotr.
Droug revr zo bet ganto a-hed daou zevezh leun, peadra da greskiñ o c’hasoni ouzh ar fliked pa ne gredent tamm e distro tasmant tonton Yann.
Daoust ma vinc’hoarzhe bepred o selaouerion pa zanevelle ar gañfarded o c’hur o doa gounezet o rez a henvrezelourion.

Paotred ar c’harr zo distro d’o buhez pemdeziek, pell eus ar gêr vras, eürus bras a vezañ adkroget gant ur sport o vont da goll. A-walc’h zo gant nebeut da laouena ar re-gozh.

Kan an elerc’h da noz a rog ar galon.
O c’hlemmgan a laoskont d’ar bed
kouezhet dindan taolioù trubard ha hud,
kasoni, gwarizi, droukrañs a gouezh war ar re c’hlan,
war dud veur ha kadarn an amzerioù koshañ.

Siwazh, e pelec’h emañ an drubarded estlammus,
pelec’h emañ kadourion veurdezus an droug meur ha denel ?

Korriged disked, diijin, blot ha bresk,
a duf o binim dister war oberourion hon denelezh espar.
O ene a werzhont evit ur gwenneg toull,
ur re gofignonoù, ur gador-vrañsigell.

Nijit ac’hann elerc’h, savit en oabl boull a-denn ho eskell taer,
savit glan d’ an neñvoù gant kor an aeled.
An dud ne zellezont ket ho yezh ken espar,
o lezit da veuziñ en o rannyezhoù put
a zisleber a-unan gant un denelezh toc’hor.

An den a ya dre ar bed a oar.
Goût a oar n’emañ ket e-unan
e-kreiz ar bed.
En e geriaoueg jestroù
e zaouarn a eztaol kerzhout dre gammedoù o falvoù troet ouzh an douar.
Ezteurel ar wenodenn a ya dindan ar baleer a reont dre balvoù troet ouzh an oabl o vont gant an hevelep kammedoù.

Disterañ maenig ar wenodenn a rann gant an den e ober, a ampar e lod eus ar bed.
Ar vihanañ vilienn wenn n’eo ket gouzañvat.
Perzh a gemer e bale an den dre ar wenodenn.
Na emouezañ ouzh he labour,
he lakaat da implijad dizanv,
gouzañvat,
dindan kammedoù ar baleer,
da skor e zreistelezh,
e veurdez,
zo dismantr ar bed.

Bout ar bed zo sammad an holl voudoù,
ennañ ar vilienn wenn,
d’an den a oar bezañ lodek er bed.

Pelec’h emaon ?