Kroc’hen leun an daou-se, morse peurergerzhet, puñs don ar c’hevrin flour. Daou gorf en em gav, adal tarzh ar bed, a dreuz d’ an amzer, roud o c’hleñvedoù warno, o gloazioù, samm o zrevelloù, trepetoù o buhez, an eurvezhioù bevezet. Unan o daou, splann, bep gwech nevez, dindan flouradennoù kevrinus, skañv, koroll, nijadenn, strink, seder, kriz, boz, naon ha sec’hed.
Tro ha tro, a emgav da emgav, daoust da zaoust, betek ar poent-klozañ e tistroy, mezevellus, feal, leun a c’hoanag, an hevelep marzh.
Archives mensuelles : octobre 2015
emvuhezskrid ?
Riad Sattouf, l’Arabe du futur, une jeunesse au Moyen Orient (1978-1984), Allary Éditions 2014
War gein ar golo :
Ce livre raconte l’histoire vraie d’un enfant blond et de sa famille dans la Lybie de Kadhafi et la Syrie d’Hafez Al-Assad.
Ar vandenn dreset-se a hañval bezañ kinniget evel un emvuhezskrid.
Gwir e vefe ar pezh a zo danevellet, ar wirionez, ar werc’helezh marteze ?
Penaos e c’hallfe un oberenn bezañ an darvoudoù a veneg ? N’ eo nemet un oberenn, ken pell hag an oberennoù-all diouzh gwerc’helezh an traoù hag an darvoudoù.
En oberenn-se e kaver stlenn a-zivout darvoudoù tremenet a zo bet dastumet gant an aozer kalz war-lerc’h an darvoudoù, mesket gant eñvorennoù ur bugel re yaouank evit emellout en darvoudoù pe evit o meizañ, hag eñvorennoù tud all o doa buhezet an hevelep darvoudoù gantañ, danzeet gant ar pezh a zo bet buhezet abaoe gant an aozer, gant ar stuzegezh tapet gantañ da c’houde ar prantad danevellet, sturiet gant e drivliadoù a-vremañ.
Un desteriañ eo, un derc’hennañ forzh penaos.
Liketenn an embanner zo arwerzhouriezh eeun : istor gwirion, bugel blev melen, Libia Kadhafi, Siria Hafez Al-Assad, kement bommoù mat da dizhout un nevid ledan, o sellout diouzh tu titloù bras ar muiañ gwerzet ha ledet gant ar wask.
Al levr zo da lenn evel forzh peseurt handerc’had all, un handerc’had a gemer harp war eñvorennoù un den a gont un istor a-vremañ evit tud a-vremañ.
Hekleviñ a ra d’ un dra a zo steuziet tu-bennak en tremened ha na vo mui anezhañ morse. N’ eo ket displijus da lenn.
Ken faltaziek ha Le cheval d’orgueil gant Pierre Jakez Elias eo, a zo bet kinniget evel ken gwirion all. Dizoleiñ a reer e seurt levrioù ar pezh a c’houlenn ar vouc’hizion vihan gall d’ o zremened : gwrizioù faltaziet, un diaz poblañsel n’o deus ket mui dre berzh o destuziadur.
Kavout a reer e-barzh un hiraezh d’ ur bed a zo tec’het kuit, un deneridigezh ouzh ar bed-se war un dro gant ar blijadur a vezañ un den stuziet, er stuzegezh kornogat-se a gred bezañ ar Sevenadur. Argaset eo evit gwir an tremened e kement ma c’hallfe ober kudenn er bed a-vremañ. N’eo ket hepken dre e bellaat war-bouez un tremened mojennekaet hogen dre e lec’hiañ en ur stuzegezh all, Breizh ar ploue pe broioù arab krennamzerel. Troc’het eo istor an aozer hag en em livañ a ra un istor nevez ma ‘z eo argaset an troc’h.
Gwengelek eo ar bed deskrivet, an tudennoù. N’eo ket glanded tudenn ar bugel en amzer derc’henet en istor a welan, hogen ar glanded gwisket gant un Europad a-vremañ dirak ur gevredigezh arall. A-us d’ ar c’hrogad emañ an aozer. Padal, pezh a zibab an aozer diskouez n’ eo ket dinoaz. Emouez eo ouzh stad ar bed ha gouzout a ra e vo eus al lennerion.
N’eo ket ur blog, n’eo ket ur c’harned prevez savet a zeiz da zeiz.
Diaes eo d’un den na vezañ un tourist estren en e dremened.
Ar gudenn zo neuze lakaat al labour ret da anavezout gwelloc’h an tremened-se, da bellaat diouzh un trivli diwar-c’horre, d’ en em lec’hiañ en istor an denelezh, da adkavout ar bugel n’ eus ket mui anezhañ.
Ar bugel zo bepred ennon a glever a-wechoù. Ur bugel zo bepred ennomp hogen n’ eo ket mui an hini a zo bet. Didalvoud eo klask gwrizioù, pe zigarezioù d’ar pezh ez omp. Un den e-touez an denion omp. Atebek omp war an denelezh. Ensammañ e istor zo ensammañ e zislavaroù ha n’eo ket livañ ur vojenn a vo plantet ennañ klichedoù ar stuzegezh ren.
Ur bern tud a denn da lakaat atebegezh an oberoù vil war dud all. Feuket eo o glanded gant oberoù divalav ar re-all. Pep hini zo gantañ oberoù vil avat. Na skrijus eo an eñvor a-wechoù. Kriz omp ha n’eo ket ar re all.
Aon ‘m eus e vefe kar eztaol an aozer ouzh ar vojennouriezh yaelaus a ren e Breizh.
Arvar zo war ar bed, bepred, hag e-lec’h kregiñ gant sevel ur bed pinvidik ha digor, an dud a sav en-dro dezho un handerc’hañ d’ emwareziñ diouzh ar bed.
Bevañ a reont en un aezhenn flour keit ma kouezh endro dezho an denelezh en e boull.
ur film
Daou zen n’ en em anavezont ket. Ar wech kentañ eo ma kejont.
Ur pennad koroll a voulc’hont, int, estrenion ar pred kent.
Dispar eo, disi, evel m’ o dije labouret a-gevret o buhez pad.
Ur film eo. Pep tra zo gallus er filmoù.
Aes, disi, e teu sonerion da gemer perzh.
Morse n’ ho pije huñvreet un abadenn ken kaer.
Hag er vuhez ? Dic’hallus e vefe ?
Rouez ne lavaran ket.
Burzhudoù a c’hoarvez a-wechoù. Burzhudoù bravoc’h, ledanoc’h eget un handerc’had.
Tud a gej, dic’hortoz, dianav.
Dont a reont douget pep hini gant ur steuñv, ur framm anwelus, frouezh ho labour. Anrakweladus.
Bleunioù ar bed, kened bresk hag amparfal, e tarzh sonerezh, gerioù, talm, garm, livioù, buhezioù ha buhezioù c’hoazh, diziwezh, betek ma c’hoarvez un deiz gant ur pik echu, kriz, seder, splann, kaer.
an ti bihan
E-barzh an ti bihan war ribl an hentig
e-kreiz ar maezioù
ez a un den.
Ha kozh eo ?
Yaouank ?
Ne gomz da zen ne labour ket.
Bevañ a ra diwar aluzen.
Gwelet e vez o c’hoari biz meud
da vont e kêr
da lipat e vanne bier
da arvestiñ ouzh an dud
dilavar
didrouz.
Mont ha dont
aluzen
chopinad
chopinad
aluzen.
En ti bihan ez eus un den marv
digenvez ha didrouz
aet da get
diwar re vier
ankounac’h
kasoni
kozhni.
Ne ouezo den
morse
pe liv oa e ene.
Un den all a zeuio
a gavo an ti diannez d’ e dro.
Annezañ a ray an ti bihan
war ribl an hentig
e-kreiz ar maezioù.
labourerion-douar
Disoñjet ‘m boa kroc’hen kramennet an dud a labour an douar dindan ar seizh avel. Disoñjet ‘m boa o daoulagad don hag o c’horf treut ha nerzhek, o selloù bev hag ar fent e korn o lagad.
Setu m’o adkavan er plac’h-se o werzhañ he legumaj. Ar blijadur da zasparzhañ legumaj he labour, da zastum ar wenneion a roy tro d’an tiad da brenañ pezh na genderc’hont ket.
Ar plijadurioù a oa eeun hag ar gwalleur a oa pell ac’hanomp.
Gwelout a raen he dorn o tiskouez ar beuf er garzh. An c’hildorn krommet oc’h astenn ar biz davit al labous a oa nijadenn, livioù ar plu, geiz. Un drugar e oa ar c’hroc’hen teñval mastaret gant douar a astenne va sell betek al labousig, a raktrese din ar from a oa e penn ul linenn diwelus hogen ken gwir.
N’eo ket ar gejadenn-se un dargouezh pa ‘z eo c’hoarvezet e-kreiz ar gêr-mañ a zo chomet ur vourc’h vras daoust d’ar c’hantvedoù. War ar marc’hallac’h e kejer c’hoazh gant un nebeut tud kozh diwar ar maez. N’int ket bet teuzet er yoc’h. Mont a reont c’hoazh gant o c’horfoù, o dremmoù, o doareoù da gerzhout ha da wiskañ o dilhadoù, kalz dilesoc’h eget handerc’hadoù dalc’herion an hengoun.
Un doare eeun o doa da blediñ gant o femdez, gant ar vuhez. Ne oa ket ur baradoz hag en o zouez e oa tud faezhet c’hoazh. Bez e oa bevañ gant an nesañ avat, aes ha diaes.
Warno eo kouezhet ar brezel a beurstalias ur bed na oa ket o hini. Dindan redi int aet diouzh paz ar re na soursie tamm ebet outo, war hentoù n’ o c’hasent da neblec’h.
Astenn a reont o zammig boud daoust da lanv an tiez flim-flamm a aloub o douaroù, ha bennozh d’ ar c’hresk ez eo bet d’ o leve.
Hi, ar plac’h-se, yaouank, drant, en-dro dezhi dilhadoù ar parkeier, gant he zamm kreion hag e c’harnedig d’ ober sammadurioù ha da jediñ pezh a zleen dezhi evit he legumaj, na oa ket eus o lignez, a gendalc’he en un doare eeun ha gwirion bed an dud-se.