Ar gozhiadez, 
uzet korf ha spered
a leñv bemdez.
He merc’h, he bugel yaouankañ, zo taget gant ar c’hleñved,
an droug divent a zistro diastal.
Kalonek he merc’h, evel na vefe den all ebet.


Stourm a ra kalonek ouzh ar reuziad,
ouzh al louzeier
a dag he c’horf koulz ha ma harzont ouzh barradoù an droug.
Sevel a ra, ha kouezhañ, ha sevel,
a vloavezh da vloavezh, a vizvezh da vizvezh.


Hi, an hini gozh,
a sell,
a bell,
divarc’het,
dinerzh,
digenvez.


A-vec’h mar dalc’h outi he zammig buhez,
hi a youlfe saveteiñ,
ober d’ he merc’h buhez flour,
un hir a vuhez kaer,
mirout d’ he merc’hed bihan o mamm,
yaouankizoù leun a zeltu,
ne oar nemet distrujañ an tammig buhez a chom ganti,
e foranañ gant an dispi,
gant kasoni ouzh ur bed ken dister
a zegas kleñved koulz ha pare.


Disoñj kement a zaeroù mammig
ha lavar dimp komzoù flour
a vo koulz ha pare.