An traoliañ zo ar pezh a c’hoarvez gant disoc’hoù an oberiañ, gant ar c’halvezadoù, gant pezh a sav mab-den dre an oberiañ d’ en em wareziñ diouzh an natur, diouzh trovezh ar beved.
Ar c’halvezadoù n’int ket distrujet dre veveziñ evel frouezh al labour.
Kenderc’hadoù al labour zo bevezet pe eskemmet diouzhtu da gadarnaat kendalc’herezh ar beved, derc’hel ar c’horf betek ar marv hag ober bugale da genderc’hel ar spesad.
Gant an oberiañ padal e venn mab-den troc’hañ gant e donkad loen, dre sevel ur padelezh endalc’het er c’halvezadoù e venn erlerc’hiañ an natur, pe derkañ an natur, pe argas an natur pell diouzh e bemdez, evit en em goudoriñ diouzh ar beved hag e drovezh ma vez pep den nemet un hinienn eus ar spesad paket en e drovezh hiniennel etre genel ha mervel.
War bouez ar c’halvezadoù-se e krou mab-den ur bed, ur stuzegezh, ar sevenadur hag an istor. Frouezh an oberiañ a dor tonkad ar beved. An den a bad en egor hag en amzer en tu all d’ an hinienn a zo bevezet gant ar spesad.
Gant ar buhezañ e kumuniezh, ar bout e-touez ar re-all, an arvariñ, e c’hounez an den e anv. E anv a zegemer e kement m’ en em ginnig e-touez ar re-all, ma kemer ar riskl da zegas un tamm dilested.
Perzhiañ en denelezh zo tarzhañ bevennoù an traezoù hag an hiniennoù.

Ar c’halvezadoù a steuz ivez. Uzañ a reont dre an arver a reer anezho. An traoliañ eo.
Mab-den en deus gounezet padout, hogen n’ en deus ket gounezet ar beurbadelezh.

N’emañ ket ar buhezañ endalc’het er padout. Ar padout a c’hell lazhañ ar vuhez.
Ar c’humuniezhoù tud a glask sonnañ ar bed dre sonnañ o c’henderc’hadoù, o lakaat da hollvedel, a zo en huñvre ar beurbadelezh. Bac’het int avat e bevennoù an traezoù hag an hiniennoù : berniañ kalvezadoù ha kretaat o beveziñ zo e-kreiz o gwezhiañ.
Ar bed n’ eo ket glad. Ar c’halvezadoù a ya d’ ober ar bed ne badont nemet dre en em ledañ, en em dreuzfurmiñ, uzañ ha nevesaat, dre ma reer ganto.
Diziouerus eo an niñvañ da reiñ gwerc’h d’ ar c’halvezadoù. N’ eus nemet dre arvariñ ar c’halvezadoù e-touez ar gumuniezh ma roer tro d’ ar buhezañ.

Ar c’halvezadoù arzel n’ int ket peurbadeloc’h, daoust d’ ar pezh a glask krediñ ar re a venn ren war ar bed evel ma vefe alvez.
Mab-den da gefleuniañ e zenelezh, e istor, ne dizh morse d’ar beurbadelezh. Padout zo un touell evit tud n’o deus ket fiziañs en denelezh, o deus aon rak o denelezh.
Ne labourer ket evit padout hogen evit bezañ e-touez an denion bremañ ha dre gement-se e padomp, ket evel hinienn hogen dre hon denelezh.
Ar c’halvezadoù arzel o deus ur padelezh hir hogen bevenet, traoliañ a reont. Dre forzh bezañ arveret ez eont da get hag e tistroont da zafar en natur, pezh a ro tro da galvezadoù all bezañ savet ha d’ an arz eskoriñ diziwezh eus gwezhiañ mab-den.
Ha ne fazier ket o vac’hañ an arz er c’halvezadoù ?

Klevout a raen un arbennigour poblek eus ar c’hehenti yoc’hek o «dezrannañ» ur sonerezh bet savet gant Mozart.
Arz eo bet ar sonerezh-se pa eskoras emichañs, an arbennigour avat a rae eus ar sonerezh-se ur c’halvezad bennak ha lazhañ mik a rae pezh a oa bet arz e-barzh. Kenkoulz en dije gallet komz diwar-benn ur c’harr pe toazennoù.
Dre forzh bezañ arveret eo distro sonerezh Mozart d’ ur c’halvezad boutin mat da ziduiñ, da lakaat tud stuziet da vezañ mao un tamm anezho, betek ma vo tud, sonerion hag arvesterion da lakaat arz da eskoriñ en-dro eus ar c’halvezad.

E pelec’h lec’hiañ an arz avat ?