Stranañ, ambuziñ an amzer gant un aridennad darvoudoù didalvoud.
Ne daolan mui evezh ouzh ar pezh a c’hellfe c’hoarvezout,
N’emaon ket mui war api d’ar predig espar.
Ne vefen ket souezhet rak kejañ an Ankoù.
Koroll an tasmantoù kaer ha trouzus zo alberz an dañs Bekabe,
Pazioù a vuzul ec’honder goullo personelezhioù c’hwezhet.
Pep hini a gan e c’hloar, a veul e frazennigoù.
Ar bed zo va bed p’emaon en e greiz a gannont.
Peseurt amkan, peseurt pal, peseurt finvez pleustriñ e-touez seurt yoc’h bruzun
Mat d’ar brini da bigosat, da ziframmañ.
Sevel ur bed zo aner pa vez pep hini kantet en e ved.
Chom a ra kan an avel er gwez, kan al laboused diouzh ar beure,
Kened gouez mar bez,
Ha goullo estlammus va gerioù.