Penaos ‘m eus kredet dilezel war an hent an dud kaer-se, an dud vrokus-se ? Ezhomm hon boa an eil eus ar re-all. Bepred e oa digor an nor, bepred e oa boued war an daol, gwin er c’hav. An teodoù a zibune pennadoù gwellañ o buhez, ar re wasañ ivez. Bugale mousc’hoarzhus e oa, aloubus, laouen ganin, ha me ganto, bleunioù el liorzhoù bihan, korfoù labourerion gwisket a-hed an devezh o dilhadoù labour, maouezed pintet uhel o mouezhioù.

Dekvloaziadoù ‘m eus o dilezet, ha pa dremenan ez eus bepred ur plas ouzh taol, c’hoazh. Kozh ar vugale, kozh ar c’horfoù, bev bividik ha bliv an daoulagad, gwallzarvoudoù ar vuhez, ar c’hudennoù yec’hed, zo istorioù farsus da lavarout dirak ur banne gwin.

Serr eo ar c’hav, karc’har an tremened, n’ eus mui kement a dud da gemer an amzer da lipat ur banne.

Petra ‘m eus graet evito ? Bevet ‘m eus, dal, bouzar, e-giz an holl, ha n’ in ket da lavarout e ouzon perak. Kevrin.

Klask a ran pezh a ‘m eus kavet ur sulvezh heoliek gant keneiled kozh, kendirvi, mignoned.

Hag int eo pobl ar strouezh en o zouez emsaverion ur bed skedus ?