An noz a c’hlaz war an hent.
Ensoc’het va flas e steudad ar merien,
tamm el linenn,
ez an.
Heuliañ,
nag a-gleiz,
nag a zehou,
tonket eo.
War-raok ez an
e rouzmouz ar c’harr.
Kozh eo an deiz.
An un tonkad hon ren.
E penn an hent,
du-hont,
da gimiadiñ,
siminal ar forn.

Steuñvet,
treset pep munud hon buhez
adal an amzerioù teñvalañ
betek an amzerioù sotañ.
Skarzhet diganimp hon denelezh,
eeun ez eomp,
merien,
dindan galloud ar grugell vut.

Er serr-noz dianav
e par bannoù gouloù eston.
Gervel a reont.
Tizhout don hon eñvor a glaskont.
Dimp, denion, e c’hellont bezañ ster.
Denion omp ?
Paket pep en he boest-ruilh
e vir seder ar verien o flas er steudad.

Un disterañ strafuilhet,
hag ez afemp da valafenn ?

Noziñ a ra.