Emeur er bed-se,
n’eus nemetañ
betek ma vimp kreñv a-walc’h da sevel unan all.
Da c’hortoz, dre landreantiz, dre laoskentez,
peogwir eo diaes klevout hollad ar bed,
e trubardomp hon nesañ,
en en lezomp da vervel,
e laerez a reomp,
laouen bras gant al lutig a heuliomp,
o c’houlaouiñ treutik hon buhez burzhudus,
e pakomp ar pezh a zo dleet dimp,
hon lod eus ar wastell,
hon eurvad pemp gwenneg,
ha pa dremenomp e biv d’ ur marv bennak
bepred war api,
marv ar c’horf,
marv ar spered,
marv kevredigezhel,
e tec’homp en ur c’horn da lipat hon gouli,
da sevel un aoter,
d’ un Doue meurdezus,
an hini a oa kuzhet e korn un trepas,
sichennet aze d’hon lakaat war an hent mat,
hennezh a ro gwir d’hon mistri d’hon boureviañ,
laouen ma vezomp gant hon tamm relegoù,
arc’hant,
mignoned,
kealioù,
un tamm skrid,
un tamm film,
gwrez.

Gortoz a ray an ec’honderioù frank,
ar rezid bemdez da seveniñ,
ar gened steuzius,
hon bout den.